Καιρό (καιρούς και ζαμάνια)… είχαμε να ακούσουμε κάτι σοβαρό για την Κύπρο από επίσημα στόματα στην Ελλάδα.
Όχι πως ακούμε από τους Κύπριους για την Κύπρο. Τώρα, με φόντο τα 50χρονα της κατοχής, θα ακούσουμε πολλά και με τη σέσουλα. Τα 50χρονα είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναδείξουμε το πρόβλημά μας. Που δεν είναι το Κυπριακό αλλά το αδιέξοδο στο Κυπριακό. Δεν είναι τυχαίο που οι όρκοι και οι υποσχέσεις για ανυποχώρητο αγώνα όλο και περιορίζονται, όλο και λιγοστεύουν.
Ο Πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης μίλησε στο συνέδριο της Ν.Δ. και μπροστά στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη είπε να πει και είπε!..
Ενώ ο δικός μας Πρόεδρος μιλούσε για την υπαρκτή πραγματικότητα της διχοτομημένης ανεπίσημα Κύπρου, τις απέλπιδες προσπάθειες να κινηθεί μια σκοτωμένη διαδικασία, ο Μητσοτάκης ξεφώνισε τα τετριμμένα: «Εδώ επιτρέψτε μου να ανοίξω μία παρένθεση που αφορά τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Αγαπητέ μου φίλε Νίκο Χριστοδουλίδη, θα γνωρίζεις πάντα ότι η Ελλάδα στέκεται δίπλα στο πλευρό του κυπριακού λαού για τη δίκαιη και βιώσιμη επίλυση του κυπριακού προβλήματος, της κυπριακής τραγωδίας. Πρέπει να κλείσει αυτή η τραγωδία, πρέπει να κλείσει. Πενήντα χρόνια. Γιατί, μην ξεχνάμε, υπάρχει και μία ακόμα επέτειος, «μαύρη» επέτειος, το 2024. Αυτή είναι τα 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Και να γνωρίζουν, όλες και όλοι, κάτι ακόμα: όσο πιο ισχυρή είναι η Ελλάδα στην Ευρώπη τόσο πιο ισχυρός είναι ο Ελληνισμός στην Ευρώπη, τόσο πιο ισχυρή είναι η Κύπρος στην Ευρώπη, διότι Ελλάδα και Κύπρος είναι ένα…»
Αυτό το «Ελλάδα και Κύπρος είναι ένα» τι το ήθελε; Τι εννοεί με το «ένα»; Στην Ευρωπαϊκή Ένωση είμαστε δυο. Δυο ανεξάρτητα κράτη ισότιμα πέρα για πέρα.
Δεν έχω κάτι εναντίον του Πρωθυπουργού. Αντίθετα, θα έλεγα, βλέπω τη διακυβέρνησή του ως την πιο σοβαρή που είχαμε μέχρι σήμερα. Αντιπολίτευση δεν υπάρχει. Είναι διαλυμένη σε κόμματα και κομματίδια και ο Κυριάκος Μητσοτάκης παίζει χωρίς αντίπαλο και αυτό δεν είναι καλό ούτε για τον ίδιο ούτε για την Ελλάδα ούτε για μας τους παρατρεχάμενους.
Βεβαίως και η Ελλάδα είναι το βασικό στήριγμα του όποιου αγώνα κάνουμε. Ξεχάσαμε όμως (και τώρα που κλείνουν 50 χρόνια) το μεγάλο δώρο που κάναμε στην Αθήνα (προδοσία-εισβολή-μεταπολίτευση) ας θυμηθούμε και να το ζητάμε τουλάχιστον στις αναμεταξύ μας συνομιλίες. Ξόφλησε η Αθήνα τον ρόλο της εγγυήτριας δύναμης για την Κύπρο με το πραξικόπημα; Ό,τι κατάφερε η χούντα αυτό ήταν και «σας ευχαριστούμε» όσα χρόνια κι αν περάσουν…
Ο ρόλος της Ελλάδας για την Κύπρο είναι τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα;.. Βεβαίως θα μου πουν διάφοροι πως: αυτά δεν λέγονται πλέον…Φυσικά δεν λέγονται, γιατί αφέθηκαν όλα στη φορά των πραγμάτων. Η φορά των πραγμάτων είναι και η δυναμική της μετεξέλιξης της παγκοσμιοποίησης. Περιφερειακοί πόλεμοι θα καθορίσουν τις εξελίξεις για τα επόμενα πενήντα χρόνια…
Με το μπαρδόν, αλλά κάθε πενήντα χρόνια (χα) θα πρέπει να θυμίζουμε στην Αθήνα πως ό,τι και να έχουν ώς τώρα πετύχει, αν δεν υπήρχε η Κύπρος να παραδοθεί, δεν θα μας παρέδιδαν πάντα στα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
